Λέξεις και εικόνες: Μπάμπης Τάσιος
Ένα οδοιπορικό σε μια μικρή γειτονιά με τη δική της ιστορία.
Την ιστορία που έγραψαν οι άνθρωποι της προσφυγιάς, του μόχθου, της φτώχειας, του κατατρεγμού και της περηφάνιας.
Πίσω από τον ναό του Αγίου Διονυσίου, βρίσκεται ατόφιο και παρατημένο στην εγκατάλειψη ένα κομμάτι της Ελλάδας του 1960. Στην περιοχή που στεγάστηκαν τα όνειρα των προσφύγων για μια άλλη ζωή, μετά τη Μικρασιατική καταστροφή του 1922. Στην ευρύτερη περιοχή της Δραπετσώνας, όπου χιλιάδες ξεριζωμένοι άνθρωποι εγκαταστάθηκαν σε αυτοσχέδια παραπήγματα.
Η χρονοκάψουλα μας οδηγεί στο οικοδομικό τετράγωνο των οδών Κάστορος, Θεσμοφορίου, Δραγατσανίου και Θερμοπυλών.
Εδώ βρισκόταν τα παλιά ιστορικά «λαμαρινάδικα». Συνεργεία του παντός, μηχανουργεία, ελασματουργεία, εργαστήρια, καταστήματα, βιοτεχνίες λαμαρίνας και σπίτια με έντονα χρώματα. Τα πιο πολλά κτίρια έχουν αφεθεί στη φθορά του χρόνου εδώ στην άλλη πλευρά του φεγγαριού του Πειραιά. Ξάφνου μέσα απ τα στενά, ένα παιδάκι ξεπροβάλλει τρέχοντας και ζωντανεύει το σκηνικό. Πιο πίσω ποζάρουν στο φακό μας, μικρομανάδες της γειτονιάς.
Οι πινακίδες με τα ονόματα των ιδιοκτητών των κτιρίων αυτών μένουν να θυμίζουν τον παλμό της άλλοτε ζωντανής γειτονιάς, ενώ παραδίπλα ορθώνονται κτίρια ναυτιλιακών και άλλων εταιρειών. Παράλληλα με αυτό το σκηνικό της εγκατάλειψης, νέοι άνθρωποι δημιούργησαν στέγες πολιτισμού, χώρους εστίασης και γκαλερί.
Στην περιοχή προβλέπεται σύμφωνα με τον σχεδιασμό του Δήμου Πειραιά, ανάπλαση της ευρύτερης περιοχής του Αγίου Διονυσίου. Πίσω από τις σφραγισμένες πόρτες των κτιρίων βρίσκονται πολλά κρυμμένα μυστικά και μνήμες ανθρώπων που σφράγισαν με την παρουσία τους αυτή τη γειτονιά.
Το ταξίδι συνεχίζεται...
© Μπάμπης Tάσιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου