Ένα γλυκό ταξίδι στην παράδοση - Χαλβάς Δραπετσώνας

Λέξεις και εικόνες: Μπάμπης Τάσιος

Εκατό χρόνια ιστορίας και γαστρονομικής παράδοσης συμπλήρωσε φέτος η Χαλβαδοποιία Κοσμίδη-Γαβρίλη που βρίσκεται στην προσφυγομάνα Δραπετσώνα, στην οδό Αγίου Δημητρίου 1.

Επισκεφθήκαμε το ιστορικό εργαστήριο που βρίσκεται στο ίδιο σημείο που ξεκίνησαν όλα.

Εδώ δημιουργείται ένας χαλβάς αλλιώτικος, αποκλειστικά χειροποίητος, με σεβασμό στην παράδοση, με εξαιρετικές πρώτες ύλες όπως το σουσάμι, η ζάχαρη από ζαχαροκάλαμο, το βολιώτικο αμύγδαλο, η κουβερτούρα και το κακάο.

Η ιστορία λέει πως το 1924 ο Μικρασιάτης πρόσφυγας Κώστας Μεζαρντάσογλου μετά την καταστροφή, εγκαταστάθηκε στη Δραπετσώνα όπου και άνοιξε το εργαστήριο. Αργότερα την επιχείρηση ανέλαβε ο γιος του Γιώργος, ενώ το 1984 συνεργάστηκε με τον Ευμόρφιο Κοσμίδη. Το 1986 μπαίνει στην επιχείρηση ο Νικόλαος Γαβρίλης, που επίσης έχει μικρασιάτικες ρίζες. Το 2002 ο Ευμόρφιος Κοσμίδης συνταξιοδοτήθηκε και το τιμόνι της χαλβαδοποιίας πέρασε στα χέρια του Νικόλαου Γαβρίλη.

Μοναδικές γλυκές ιστορίες δημιουργούνται καθημερινά στο εργαστήριο, με μεράκι, γνώση κι επίπονη δουλειά για να ταξιδέψουν το δημοφιλές λαϊκό έδεσμα τον χαλβά κι άλλα προϊόντα, σε πολλά μέρη του κόσμου.

Μιλήσαμε με τους υπεύθυνους της επιχείρησης, τους κυρίους Νίκο Γαβρίλη και Μανώλη Ανδρουλάκη που μας είπαν πως τα χέρια είναι τα εργαλεία τους και πως το μυστικό βρίσκεται στον χειροποίητο τρόπο παρασκευής, στο ζύμωμα, μια βαριά δουλειά που απαιτεί αγάπη για τη δημιουργία. Το ζύμωμα είναι πολύ δύσκολο λόγω της θερμοκρασίας του μείγματος που είναι περίπου στους 80 βαθμούς. Οι παρασκευαστές φορούν ειδικά γάντια από καραβόπανο που καλύπτουν τους αγκώνες, ώστε να μην κολλάει το υλικό στα χέρια. Αγνά υλικά και «γλυκό» χέρι ζητά ο χαλβάς, δεν θέλει μηχάνημα, θέλει φροντίδα, όπως ένα μωρό.

Οι προσεκτικά επιλεγμένες πρώτες ύλες κάνουν τη διαφορά στο χαλβά που μπορεί να βρει κανείς σε 18 διαφορετικές γεύσεις.

Φιλοσοφία του εργαστηρίου και της επιχείρησης είναι η ανθρωποκεντρική προσέγγιση, με εργαζόμενους που είναι σαν μια οικογένεια. Η παραγωγή θα πρέπει να έχει κάποια όρια, ένα πλαίσιο. Πρωταρχικός σκοπός τους η ιστορική παράδοση που θα πρέπει να είναι σεβαστή κι η παραγωγή να μην αυξάνεται υπέρμετρα, ώστε να διατηρείται η ποιότητα, που είναι το πιο σημαντικό.

Εδώ στη Δραπετσώνα ταξιδέψαμε στον παράδεισο του παραδοσιακού χαλβά, στην ιστορία και την τέχνη της δημιουργίας, συναντώντας ωραίους ανθρώπους.

Το ταξίδι συνεχίζεται.