Γράφει και φωτογραφίζει ο Μπάμπης Τάσιος
Ταξιδεύοντας σε διαδρομές της άλλης Ελλάδας, της ορεινής, της αετίσιας, βρίσκεις κάποιους τόπους, που το στίγμα τους το όρισαν οι συνεχείς μετακινήσεις, ανθρώπων και ζώων. Εδώ πάνω στις βόρειες πλαγιές της Ανατολικής Πίνδου, στο νομό Γρεβενών και σε απόσταση αναπνοής από την Π.Ε.Ιωαννίνων, θα αντικρίσεις ταξιδευτή μου, την Αβδέλλα. Το βλάχικο χωριό των πετρόκτιστων κτισμάτων, με τις σκεπές από λαμαρίνα, για να αντέχουν το έντονο και πυκνό χιόνι. Ο οικισμός απέχει από τα Γρεβενά 44 χλμ και είναι χτισμένος στα 1266 μέτρα. Αγκαλιάζεται από τα όρη Σμόλικας, Όρλιακας κι Αώος(Αυγό) και είναι η ωραία πύλη για το θησαυρό της φύσης, το «Εθνικό Πάρκο Βόρειας Πίνδου». Το θαυμαστό αυτό σύμπαν πίσω απ' τα βουνά, στα όρια του Εθνικού Δρυμού της Βάλια Κάλντα, θα σε καλωσορίσει, θα σου δώσει την αφορμή να ψάξεις την καλύτερη ζωή, μέσα από τα ταξίδια. Ζεστός στην ανθρώπινη ψυχή ο εναγκαλισμός με τα όρη. Πατρίδα των πρώτων κινηματογραφιστών των Βαλκανίων, αλλά και φωτογράφων, των αδελφών Ιωάννη και Μιλτιάδη Μανάκια, των οποίων οι προτομές βρίσκονται στην κεντρική πλατεία του χωριού. Το 1905 οι Μανάκηδες γύρισαν την πρώτη κινηματογραφική ταινία τεκμηρίωσης στα Βαλκάνια, με πρωταγωνίστρια την γιαγιά τους κυρά-Λουκία Μανάκη, η οποία έγνεθε μαλλί και ύφαινε στον αργαλειό. Η Αβδέλλα συμμετείχε στον απελευθερωτικό αγώνα του 1821 (ο πιο γνωστός αγωνιστής ήταν ο Μάρτος Ράμμος, πρωτοπαλίκαρο του Οδυσσέα Ανδρούτσου) και ανέδειξε αξιόλογους Μακεδονομάχους, όπως ο Ζήσης Βέρρος. Ξακουστοί αγωγιάτες και πολυπληθείς οικογένειες Βλάχων κτηνοτρόφων συγκαταλέγονταν στους παλαιότερους κατοίκους. Ακμαία ήταν στο χωριό η βιοτεχνία ξύλου.
Η Αβδέλλα κατοικείται μόνο τους ανοιξιάτικους και καλοκαιρινούς μήνες. Τον χειμώνα στο χωριό μένουν γύρω στα 7 άτομα, ανάμεσα τους και οι φύλακες. Η πλατεία με τα γέρικα πλατάνια, οι βρύσες με τα γάργαρα νερά, οι γύρω κατάφυτες από έλατα, πεύκα και οξιές πλαγιές, συνθέτουν την εικόνα του χωριού. Το βουκολικό τοπίο, της απλής κι ανεπιτήδευτης Ελλάδας, προσφέρει δυνατές εικόνες, μα κυρίως μας προσφέρει τη δυνατότητα του στοχασμού, ποιοι είμαστε εμείς, ποιοι είναι οι άλλοι. Βασικό χαρακτηριστικό των λαών της Μεσογείου, είναι η φιλοξενία, η ανεκτικότητα, το άνοιγμα στον απέναντι. Τα ταξίδια είναι αυτά που δίνουν την ευκαιρία στον άνθρωπο, να μη φοβάται το άγνωστο, να αποδέχεται ήθη, έθιμα, τον πολιτισμό γενικότερα των άλλων και να μη μένει στον δικό του μοναχικό ορίζοντα.
Η δική μας μικρή Ελλάδα, μας ταξιδεύει αυθεντικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου